Seçim ve kabullenme üzerine: Hazır olmak ne demek?

Geçen gün bir arkadaşımla seçimlerimiz üzerine uzun bir konuşmaya daldık. Her yaptığımız seçim, aslında başka bir şeye “hayır” demek. 20’li yaşlarda bunu pek önemsemeden, hatta farkına bile varmadan yapıyoruz. Ama zaman takvim yapraklarını hızla savururken bir bakıyoruz ki seneler geçmiş…

Sosyal medya sağ olsun, on yıl–yirmi yıl önceki Özde’yi önüme koyduğunda yaptığım ve yapamadığım seçimleri düşünüyorum. O zamanları hatırlayınca şunu fark ediyorum: İnsan, ancak hazır olduğu şeyi yaşıyor.

Peki, hazır olmak ne demek?

Kaç yaşındaysak, o kadar yıl boyunca maruz kaldığımız durumlara verdiğimiz ya da veremediğimiz tepkiler, aslında bizi neye hazır olduğumuz konusunda eğitiyor. Bu “hak etmek” değil; günümüz spiritüel dünyasının söylediği “benzer enerjiler birbirini çeker” anlayışının daha sosyolojik hali.

Geriye dönüp baktığımda görüyorum ki Özde, hazır olduğu ya da hazır olmayı öğrenmesi gereken öğretilerin içinden geçmiş.

Bugünkü bilincimle o günlere dönsem belki çok şeyi değiştirirdim:

• Seçimlerimi sevgi ve onay açlığı olmadan yapardım.
• Bir ilişkinin içinde terk edilme korkusu duymadan güvenle teslim olurdum.

Ama o zamanki halim bunlara hazır değildi. Kendi kendime kaos yaratıp yolları uzattım belki, ama şimdi anlıyorum ki herkesin yürüyüş biçimi, yol alma hızı farklı. Dolayısıyla aslında yolumu uzatmamışım; o zamanki ben ancak öyle yürüyebiliyormuş.

Hayat, istediğimiz gibi değil; hep olduğu gibi…

Ve soruyorum: 15 sene önceye dönseniz neleri değiştirirdiniz? Hangi seçimleri, hangi gözyaşlarını, hangi kalp sızlarını?

Cevap belli: Hiçbirini.

Çünkü değiştiremiyoruz. İşte bu yüzden bu deneyimin adı “insan olmak” ve bunun adı “yaşamın kendisi.”

İnsanın kendiyle savaşı ne zaman bitiyor biliyor musunuz?

Geçmişe bakıp, o günler için yapabildiğinin en iyisini yaptığını kabul ettiğinde. İşte o zaman geçmişi itip çekmeyi bırakıyoruz.

Bir ormanda yürüdüğünüzü hayal edin…

Bir yandan güneşin ışıltısı ılık ılık üzerinize vuruyor, diğer yandan çiçeklerin, ağaçların kokusu içinize doluyor.

Bedeninizi tatlı bir meltem sarıyor.

Ben geriye dönüp baktığımda bir süredir böyle hissediyorum.

Ama oraya gelene kadar sıcak kumda da, sert asfaltta da yürüdüm. Kendi seçimlerinin kabulü, ciddi pratik ve adanmışlık gerektiriyor. Ve asla tek seferlik bir pratik değil!

Ve bir haberim var: Hepimiz yapabiliriz.

Geçmişi değiştiremeyiz, ama geçmişe bakışımızı değiştirebilir, onu kucaklayabiliriz.

Geriye dönüş bileti olmayan bu yaşam yolculuğunda, o bileti bilgece kullanmak dileğiyle…

İlginizi çekebilir: Hayatın tüm sertliklerine inat, yumuşayabilir misin?