Doğayı Evlat Bilen, Bir Şehri Elleriyle Yeşerten Efsane: Manisa Tarzanı

Manisa’nın dağlarını ağaçla donatıp zirvelere Türk bayrağı diken Tarzan, Anadolu’yu karış karış gezdi ama kökleri hep doğadaydı. Gittiği yerlerde ilgi odağı olsa da o, içine kapanık ve mahcup bir adamdı. 

Konya’da Mevlana Müzesi’ne alınmadığında bile Mevlana’nın sözünü hatırlatıp kapıları açtıracak kadar da incelikliydi. Ne var ki yokluğunda kesilen ağaçları görünce kalbi dayanmadı. 1963’te, ağaçsız kalmış bir ormanın hüznüyle kalp yetmezliği geçirdi ve aynı yıl aramızdan ayrıldı.

Her 31 Mayıs’ta anılan bu efsane, sadece bir çevreci değil; umudun, sadeliğin ve inancın sembolüydü. Bugün Manisa’nın parklarında gölge veren her ağaçta onun emeği, her esen rüzgarda onun nefesi var çünkü gerçek kahramanlık, bazen sadece bir tohum dikmekle başlar.