İçinden Gelme Üzerine

Ailedeki çoklu sağlık sorunları bahanemmiş, meğer…

Ben de size bunu bahane etmeyeceğim…

İçimden gelmiyordu, niye mi?

Çevrede bir sosyolojik laboratuvar var ve ben onları düşünmekten kendimi alamıyordum…

Anlık değişen gündem, hop oturup hop kalkmalar, ama hem yüreğimde hem de zihnimde…

Duygular ayrı, akıl oyunlarım başka bir konu…

Dün o telefonda bir aydınlanma yaşadım…

Yahu ne yaparsam ben kendime yapıyorum…

Hem yaratıcılığımı hem de sağlığımı bozuyorum…

Kim didişecekse didişsin, dünya malı dünyada kalıyor…

Onlar kendilerine ne edecekse etsin, bu andan sonra kararım kesin…

Olayların duygularıma ve zihnime girmesine izin vermeyeceğim…

Tepkimi veririm, sonrası Allah kerim…

En temel duygum ne idi, biliyor musunuz?

Ahir ömrümde ben bunu hak etmiyorum…

Tipik bir homeopatik remediye de işaret ediyor aslında…

Neyse bu ayrı bir konu…

Şimdi bir, iki durumu anlatacağım, sonrasına siz karar verin…

İzmir’in sosyokültürel olarak en yüksek semtlerinden birinde muayenehanem…

Önünden geçen sokak tek yön, arka sokağı ise diğer yönde tek yön…

Tek yöne tersten girenleri yazmayacağım bile…

Her iki sokak da çok geniş değil ve bir tarafına belediye tarafından otomobil parkına izin verilmiş…

Diğer taraf ise geçiş için ayrılmış ve oldukça yereli…

Şu ana kadar bir sorun yok…

Ancak bazı kısımlarında belediye ağaçları korumak için yola önce bir platform yerleştirmiş ve üzerine bükülebilir plastikten park etmeyi engelleyen dubalar monte etmiş…

Sökülemez ve taşınamaz haldeler, karşılarında da park edilemiyor…

Şu ana kadar muhteşem…

Ancak istediği kadar okumuş, mürekkep yalamış olsun, insanımızı hiç hesaba katmamışlar…

Ben o park dubalarına “Medeniyet Abidesi” diyorum artık…

Çünkü sen park etmeyi bilmiyorsun ben seni düzgün park etmeye zorluyorum diyor, yönetim…