Neden Çok Başarılı İnsanlar Pek Sevilmez?

Kitabım, Yeni Bir Pencere Aç’ta 80 yaşımı hayal ettiğimi yazmıştım. Bana doğru olduğu öğretilen garantili geliri olan bir hayatla, kendi işimi yapma tutkum arasında gidip gelirken; 80 yaşımda olduğumu düşünmüştüm.

Ya çizgi çizgi küçülmüş göz kapaklarım, gözlerimin üzerine devrilirken mutsuz hissedersem?

Ya yaşamımı israf ettiğimi hissedersem__?

O an sanki 80 yaşındaki Pınar yanı başıma gelip, gözlerimin en derinine bakıp; “daha vakit varken gerçek kendini bul, onu sarmala ve kendini yaşa” demişti. Bu bana konfor alanımdan çıkma cesaretini vermişti.

Efsanevi bir kitap ve aynı zamanda sinema filmi olan Ölü Ozanlar Derneğindeki baş kahramanımız edebiyat öğretmeni John Keating’in şu muazzam cümlesini hatırlayalım:

“Öldüğümde, gerçekten yaşamamış olduğumu hissetmek istemiyorum.”

Bugün neler yaparsanız, 80’lerinize geldiğinizde gerçekten yaşadım diyebilirsiniz, üzerinde bir düşünmenizi samimiyetle öneririm.

Ve bu da bizi ikinci bir noktaya getiriyor. Bence hayat uzun bir kendini kabul etme yolculuğu ve ne kadar erken kabul ederseniz, o kadar hızlı yol alırsınız.

Kendinizi, aslında yeteneklerinizin desteklemediği veya istemediğiniz bir alanda, bir işte sürekli ispat etmeye çalışmak yerine; kendinizi önce bir olduğu gibi kabul edin. Bence benden CEO çıkmaz ama harika bir çiçekçi olurum gibi… Ve öyle iyi olurum ki, muazzam paralar da kazanırım. Buna baş koyarım ve bundan da mutlu olurum.

Bunu en azından önce kendinize söyleyebilecek cesareti bulursanız, işte o zaman kendinizi başarılı hissettiğiniz bir yaşama açılan kapıyı aralamış olursunuz.