Neden Terapistlerin de Terapistleri Olmalı?

Bu yeni bir fikir değil. Freud, her beş yılda bir psikanalistlerin yeniden psikanalizden geçmelerini önerdi. Analistlerin, klinik çalışma yapmanın biriken stresiyle başa çıkmada düzenli desteğe ihtiyaç duyduğunu şiddetle hissetti. Ayrıca devam eden yetişkin gelişimi ve yaşlanması ile baş etmenin önemini vurguladı.

Freud’un işini benimsemiş olsanız da olmasanız da, onun fikri dikkate değer. Terapistler, diğer insanlardan farklı değillerdir. Danışanlarımızı, psikoterapi için getiren aynı yaşam zorlukları ve aynı stres karşısında incinebilir durumdayız.

Ek olarak, psikolojik danışmanlık merkezlerindeki terapistlerin çalışma hayatına özgü incinebilir durumlar, güvenilir bir terapistle yapılan aralıklı seanslarla hafifletilebilir.
İşte bir terapistle bağlantı kurmak ve en azından birkaç seans için oturum açmak için beş önemli neden:

1. Soyutlanma

Okuldayken veya bir ajansta ya da kar amacı gütmeyen bir kuruluşta çalışırken, yani dinlenme odasındaki, salonlardaki, posta kutusundaki vb. danışanı olmayan başka biriyle konuşma fırsatı.

Meslektaşlarla yapılan bu kısa konuşmaların önemi göz ardı edilmemelidir. Bu anlarda, her zaman “iyi” olmamız beklenmiyor; sırtımıza bir dokunuş ya da küçük bir destek alabiliriz; Bir yardım eden olarak değil, bir kişi olarak görüldüğümüzü hissedebiliriz.

Buna karşılık, psikolojik danışma merkezlerinde uygulama oldukça yalnız olabilir. Danışanları, gün boyunca birbiri ardına görüyorsanız, bir arkadaşınızla veya iş arkadaşınızla stres atma imkanı yoktur. Alışılagelmiş zevklerin ötesinde, bir danışanımızla günümüz hakkında sohbet etmek ne etik ne de uygundur. Konfor ihtiyaçları için bizlerle birlikteler, bizim ihtiyaçlarımız için değil.

Bir terapist, terapist olmanın stresi ve sorumluluğu hakkında, arkadaşlarınızın konuşamayacağı şekilde empati kurabilir. Terapi, arkadaş edinerek ve aktif bir sosyal hayata sahip olarak kendimize iyi bakmanın önemli olduğunu hatırlatabilir.

2. Tetikleyiciler

Bir terapistin geçmişte ne kadar uygulama yaptığına bakılmaksızın, bir danışanın günümüzdeki sorunları tarafından tetiklenmesi hiç de alışılmadık bir durum değil. Bir sorunu çözdüğümüzü düşünüyor olsak bile, bir danışanın hikayesi bizi tekrar kendi acımıza çekebilir.

Aralıklı terapi, kendi iyileşmemizde başka bir adım atmamıza yardımcı olabilir. Ayrıca, terapistin kendi sorunları ile örtüşen insanları görmekten kaynaklanan biriken stresini boşaltması için destek sağlayabilir.

3. Sorumluluk Duygusu

Bazı yerlerde terapistler, hasta görünüyorlarsa ya da uzun zamandır izin yapmadılarsa eve gönderiliyorlar. Buna karşın, yalnız çalışan terapistler, çoğunlukla danışanın, kendisi olmadan krizde olabileceği algısıyla tatilde bile çalışabiliyor. Bizi iyi tanıyan bir terapist, narsisist tuzaktan kaçınmamıza yardım edebilir. Terapi, danışanlara insan olmadığımız izlenimini vermenin sağlıklı olmadığını hatırlatmaya hizmet edebilir. Bazen hastayız. Bazen kişisel acil durumlar var. Bazen aslında bir gün izin almak gerekir.

Daha da önemlisi, danışanın seçimlerinden sorumlu olamayacağımızı hatırlatır. En iyi çalışmamız bazen yeterli değil. Bazen sadece net gördüğümüz bir ipucunu özlüyoruz. İstişare yeterli olmadığında, terapi bize, ortaya çıkacak krizi öngörmediğimiz için herhangi bir suçluluk veya utanç süreci için bir yer verebilir.

4. İş stresi

Özel uygulamada terapist olmak iki şapka giymek demektir: Terapist ve iş girişimcisi. Çok az sayıda lisansüstü program işletme yönetimi dersleri içerir. İşi öğreniyoruz (ya da bilmiyoruz). Yeterli kalem bulundurmaktan sigorta şirketleriyle pazarlık etmeye kadar her şeyi yönetme stresi pek çok iyi terapisti uygulamadan çıkarmıştır.

Terapi, işte olmak için gerekli enerji, motivasyon ve becerilere sahip olup olmadığımızı netleştirmemize yardımcı olabilir, böylece kendi geleceğimiz hakkında iyi kararlar alabiliriz. Bizi bir süredir tanıyan bir terapist, sağlıklı bir çalışma hayatı / ev hayatı dengesi sağlamazsak bizi bu konuda uyandırabilir.

5. Güvenilirlik

Terapinin iyileşme ve büyüme için faydalı olduğuna inanıyorsak; bunun bir kişinin finansal ve zaman kaynaklarını iyi kullanmak olduğuna inanıyorsak; öz bakımın bir öncelik olduğunu düşünüyorsak – o zaman mecazi olarak kanepenin diğer tarafından terapiye katılarak bu inançları yaşamak önemlidir. Bu bir kereliğine yapılan bir durum değildir. Dürüstlüğümüz, şimdi terapiye geri dönmemizi ve yardım edenler olarak kendi öz-farkındalığımızı genişletmeye ve sezgilerimizi geliştirmeye devam etmemizi gerektiriyor.

Bu sorunların tümü elbette bir takım yollarla ele alınabilir. Profesyonel kuruluşlara aktif katılım, yalnızlaşmayı azaltabilir. Yerel olarak sunulan (çevrimiçi değil) hizmet içi programlara düzenli katılım, psikolojik danışmanlık merkezlerinde çalışan diğer terapistlerle ilişki kurmamıza yardımcı olabilir. Düzenli bir süpervizyon destek grubu oluşturmak ve sürdürmek, problem çözme ve empatik destek için bir olanak sağlayabilir.

Ancak, sorunlarımızdan bazıları, yalnızca terapinin sunabileceği kişisel ve özel bir ilgiye ihtiyaç duyan kişisel kaygılarımız, korkularımız veya çözülmemiş tarihimizdir. Sürekli kişisel gelişim veya iyileşme için olsun, bizi iyi tanıyan bir terapistle sürekli bir ilişki içinde olmamız bizi kendi sorunlarımız hakkında dürüst tutabilir ve ihtiyaç duyduğumuzda bize destek verebilir.

Çeviri:
https://pro.psychcentral.com/why-therapists-in-private-practice-should-have-a-therapist