Spiritüellik arayışında dışsal maskelerden içsel gerçekliğe: Gerçek arınma yolculuğu

Son dönemde gözlemim yoğun, zor hallerin içinden geçerken bir arınma telaşıyla farklı farklı ‘spritüel’ yolların peşinde koşan arayıştaki ruhların arttığı yönünde.. Bazıları farkında bile değil, bazıları ise karşılarına çıkan sözde spiritüel yolları birbir deneyerek “arınmaya” çalışıyor.

Arkadaşlar yapmayın! Tek ve biricik hayatlarınızı birilerine, bir şeylere emanet etmeyin.

Günümüz modern hayatında sadece anlam değil, kelimeler de kayboluyor. Artık kelimeler, gerçek karşılıklarını vermez oldu. Onları kullandığımızda kafalarda oluşan görsellerin eksikliği, beni en çok endişelendiren şey..

“Spiritüellik” adı altında öyle şarlatanlıklar dönüyor ki… Tek amaçları senin kendi hayatının iplerini ellerine almak, seni yetersiz hissettirmek. Onlar “çok bilge”, sen ise “hiçbir şey bilmeyen”…

Tütsüler, semboller, kitaplar, farklı yöntemler… Yıllar sonra anladım ki spiritüellik, dışarıda aradığın bir şey değil. O, senin kendinle ve yaşamla kurduğun ilişkinin aynası olup, şimdi ve burada olma sanatı.

Çözümü yaktığın ada çayında, koyduğun taşta, ‘olumlamalarda’, manifestlerde arıyorsan bulamayacaksın. Bunun nedeni onların ya da yolların yanlış olması değil.

HEPSİ DOĞRU ASLINDA BİLİYOR MUSUN? ÇÜNKÜ HEPSİNİ DOĞRU YAPAN SENSİN.

SADECE SEN!

GÜNEŞ SENSİN! HER ŞEYİ GÖRÜNÜR VE GERÇEK KILAN SENSİN.

Spiritüellikten  anladığım…

Giydiklerin ya da taktıkların değil! Sadece basitçe o kalbin içinde olanlar.

Hangi olumlamaları söylediğin değil de, o kelimelerle nasıl titreştiğin..

Nasıl gördüğün değil, ne bildiğin, ne kadar ‘psişik’ olduğun değil, spiritüellik arkadaşım!

Sadece ne kadar insan olma deneyimine açıksın? İnsanca gülebildiğin gibi ağlayabilir musun?

Bir haberim var…

Bu yazdığım o kadar kolay yaşanmıyor. İnsanlığın gücü, kökü buradan geliyor. Yaşamla kurduğu ilişkiden… Kalp açılması tam burada başlıyor. Ve bu bölüm bu yaşam sahnesindaki rolümüz bitene kadar devam ediyor. Bir kerelik değil, anbean hayat boyu…

Hissetmediğin olumlamaların içinde kaybolmak değil. Bu yol tam da, spiritüel maskeni kenara koyup, -mış gibi yapmayı bırakma cesaretine duyduğun istekte saklı ve evet dostlar, bazen yangın yeri, bazen meltem rüzgarları…

Günümüzde spritüellik çoğu yerde cennet bahçesi olarak tasvir ediliyor. Oysa spiritüellik, yükselen ve alçalan duygularla mümkün olduğunca burada olmaktan geliyor. Dalga, vahşileştiğinde de, yumuşacık olduğunda da Okyanus’a ait. Okyanus’a ait olmaması mümkün mü?

Varılacak bir yer yok ve hiç olmadı.

Her nefes anbean soruyor: ‘Burada mısın?’ Benim spiritüellikten  tam olarak anladığım bu ve burası beni her şeye bağlı olduğumu hatırlatan varoluşumun da kendisi…

İlginizi çekebilir: Yaşama yakın dur