Yetişkin Öğrenme Teorisine Dair Nihai Kılavuz: Knowles İlkeleri ve Daha Fazlası

Yetişkinlerin sürekli yeni şeyler öğrendiğini ve öğrenmek için çocuk olmanıza ve okula gitmenize gerek olmadığını sıklıkla unutuyoruz. 

Okuldaki çocuklar öğrenmeleri için sürekli bir yapıya ve rehberliğe sahiptirler — günlerinin çoğunu yalnızca öğretmenlerinin öğrettiği şeyleri öğrenmeye adarlar. Ancak yetişkinler için durum farklıdır. Yeni şeyler öğrenirken çoğu yetişkin aynı yapıya sahip değildir ve bu da daha fazla zorluk yaratabilir.

İşte yetişkin öğrenme teorisi tam da burada devreye giriyor. Yetişkinlerin nasıl öğrendiğini anlamanıza yardımcı olacak, böylece öğretim yönteminizi ve yapınızı onların beklentilerini karşılayacak şekilde iyileştirebileceksiniz. Bu makalede şunları öğreneceksiniz: 

İleri atla:

• Yetişkin öğrenme teorisi nedir?
• Yetişkin öğrenme teorisi neden önemlidir? 
• Yetişkin öğrenme teorilerinin türleri
• Yetişkin öğrencilerin katılımı nasıl sağlanır?
• Çevrimiçi bir içerik oluşturucu olarak yetişkin öğrenme teorisini nasıl uygulayabilirsiniz?
• Yetişkin öğrenme teorisinin eleştirileri ve sınırlamaları
• Öğrencilere harika deneyimler sunmaya odaklanın
• Yetişkin öğrenme teorisi SSS

Yetişkin öğrenme teorisi nedir? 

Yetişkin öğrenme teorisi veya andragoji, yetişkinlerin bilgiyi nasıl işlediğini ve sakladığını anlamak için bir çerçevedir. 1968’de yetişkinlerin çocuklardan farklı şekilde öğrendiğini savunan Amerikalı bir eğitimci olan Malcolm Knowles tarafından geliştirilmiştir. 

Eğitmen liderliğindeki öğrenme ortamlarında başarılı olan çocukların aksine, yetişkinler neyi, nasıl ve ne zaman öğrenecekleri konusunda kontrol sahibi olmalarını sağlayan kendi kendine yönlendirilmiş öğrenmeyi tercih ederler. Bunun nedeni, öğrenme ilgi alanlarını ve yeni bilgileri nasıl yorumladıklarını etkileyen çok çeşitli deneyimler biriktirmiş olmalarıdır. 

Örneğin, bir sosyal medya yaratıcısı olduğunuzu varsayalım . Takipçilerinizi nasıl artıracağınız veya marka anlaşmaları nasıl elde edeceğiniz gibi kurslara kaydolmanız muhtemeldir çünkü bunlar işinizle daha alakalıdır. Kurs sırasında, öğrendiklerinizi daha iyi anlamak için bir yaratıcı olarak zaten bildiklerinize güveneceksiniz. 

Yetişkin öğrenme teorisi neden önemlidir? 

Yetişkin öğrenme teorisi önemlidir çünkü öğretim yaklaşımınızı yetişkinlerin öğrenme beklentileri ve tercihleriyle uyumlu hale getirmenize yardımcı olur. Bu da:

• Öğrencinin kızgınlığını azaltır. Katılımcılar artık ihtiyaçlarına uymayan bir öğrenme yapısı veya stiline uymaya zorlandıklarını hissetmezler. 
• Doğru sonuçları elde etmek için tekrar tekrar antrenman yapmaya harcayacağınız zamandan ve paradan tasarruf sağlar
• Öğrenmeyi daha etkili hale getirir çünkü öğretim yöntemi öğrencilerin aradığı şeylerle uyumludur

Yetişkin öğrenme teorilerinin türleri

Öğretmenlerin öğrenme ortamlarında yetişkinlerle nasıl etkileşime gireceklerini belirleyen yedi önemli yetişkin öğrenme teorisi vardır. 

Bu teorileri detaylıca tartışalım. 

1. Malcolm Knowles’ın yetişkin öğrenme teorisi

Knowles hayatını yaşlı insanların öğrenme stillerinin çocukların öğrenme stillerinden farklı olmasının nedenlerini teorileştirerek geçirdi. Bu yaklaşımdan, yetişkin öğrenciler hakkında beş varsayım geliştirdi. Bunlara andragoji ilkeleri denir: 

• Öz-kavram : Knowles’ın teorisinin ilk varsayımı, insanların yetişkinliğe doğru olgunlaştıkça, çocukken olduklarından daha bağımsız ve kendi kendini yönlendiren hale gelmeleridir. Bu yüzden yetişkinler daha fazla özerklik ve nasıl ve ne zaman öğrendikleri konusunda söz sahibi olmak isterler. Genellikle tercih ettikleri öğrenme stili açısından kendileri için en iyi neyin işe yaradığını fark etmişlerdir.
• Yetişkin Öğrenen Deneyimi : Yetişkinler yeni bilgileri yorumlamak için geçmiş bilgi ve deneyimleri kullanırlar. Bir yetişkin olarak, dünyanın bir çocuğa göre sunabileceği çok daha fazlasını deneyimlediniz, bu da öğrenirken yararlanabileceğiniz farklı bakış açılarına ve içsel bilgilere sahip olacağınız anlamına gelir. 
• Öğrenmeye hazır olma : Yetişkin öğrenciler tükettikleri bilgiler konusunda çok daha seçicidir ve bu nedenle yeni bir şey öğreniyorlarsa, bunun kendilerine bir şekilde fayda sağlaması daha olasıdır. Yetişkinler tünelin sonundaki ışığı (terfi, zam veya kariyer ilerlemesi gibi) görebildiğinde, kendilerinden bekleneni düzgün bir şekilde öğrenmek için ihtiyaç duydukları bilgileri özümsemeye daha istekli olurlar.
• Öğrenme yönelimi : Yetişkinler, bir problemi çözmeyle doğrudan ilişkili olan bilgiye odaklanan problem tabanlı öğrenmeye yönelme eğilimindedir. Yetişkinler olarak, bir konu hakkında genel gerçekleri ezberlemektense günlük hayatımıza uygulanabilir şeyler öğrenmeye hevesliyiz.
• Öğrenme motivasyonu : İçsel motivasyon yetişkin öğrencileri iten ve yönlendiren en büyük faktördür. Bu içsel motivasyon faktörleri herhangi bir şey olabilir — işiniz veya kariyeriniz, kişisel hedefleriniz, yaşam koşullarınız, vb. — ve her yetişkin için kişiseldir. 

2. Dönüştürücü öğrenme teorisi

Dönüştürücü öğrenme teorisi, kişisel deneyimler sonrasında bakış açınızda, beklentilerinizde ve varsayımlarınızda meydana gelen değişikliklerin yeni bilgileri nasıl işlediğinizi etkileyeceği fikrine dayanır.  

Bu teori, büyüme zihniyetini hedefler ve öğrencilerin problem çözme, prosedürel görevler ve öz değerlendirme yoluyla mevcut referans çerçevelerini dönüştürmelerine yardımcı olmayı amaçlar. 

Dönüştürücü öğrenme teorisi mevcut inançlara meydan okur ve karmaşık analitik süreçlerle çalışır. Çok fazla öz inceleme içerir ve yetişkin öğrencilere karar almada daha eleştirel, özerk ve sorumlu olmayı öğretebilir.  

Dönüştürücü öğrenme ile insanlar yeni bir ortama uyum sağlama, iş yerindeki değişiklikler, kariyer değişikliği, yaşam sürecindeki geçiş noktaları gibi sorunların üstesinden gelebilirler.

3. Deneyimsel öğrenme teorisi

Knowles’ın öğrenmeye yönelim teorisinin önerdiği gibi, yetişkinler doğrudan bir problemi çözmeyle ilgili öğrenmeyi tercih ederler. Deneyimsel öğrenme teorisi, bu ilkenin “pratik” bir öğrenme yaklaşımı geliştirmeye odaklanması nedeniyle öğrenmeye yönelim teorisiyle ilişkilidir.  

Deneyimsel öğrenme teorisi, gerçek yaşam deneyiminin öğrenmeyi nasıl etkilediğini inceler. Çoğu yetişkin, bilgilerini fiziksel çevrelerine uygulamak ve sonrasında neyin işe yarayıp neyin yaramadığını düşünmek ister.  

Bu teori, yetişkinlerin öğrendiklerini hayatlarının uygulanabilir bir alanına doğrudan uygulayabildiklerinde bilgileri daha iyi hatırladıkları fikrini desteklemektedir. 

4. Özyönetimli öğrenme teorisi 

Öz-yönetimli öğrenme teorisi, Knowles’ın öz-kavram teorisi ve yetişkinlerin çoğunun tam anlamıyla bağımsız olduğu teorisiyle de örtüşmektedir.  

Bu teori, öz-kavram ve bağımsızlık fikrine odaklanır ve öğrenme prensiplerini tamamen kendi kendine öğretilen bir şekilde uygular; kişinin kendi hızında, kendi yöntemiyle öğrenmesi anlamına gelir.  

Kendi kendine yönlendirilen öğrenme teorisi herkes için uygun değildir, çünkü bazı yetişkinler öğrenme konusunda daha fazla rehberliğe veya sosyal etkileşime ihtiyaç duyabilir. Öğrenme ihtiyaçlarını ve hedeflerini etkili bir şekilde kendi kendine değerlendirebilen yetişkinler için daha uygundur. Kendi kendine yönlendirilen öğrenciler çok disiplinlidir ve genellikle yapılması gerekenlere odaklanma veya konsantre olma konusunda sorun yaşamazlar. 

5. Proje tabanlı öğrenme teorisi

Proje tabanlı öğrenme teorisi, daha çok “pratik” bir teknik olduğu için deneyimsel öğrenme teorisine benzer. Bu teoriyi kullanarak yetişkinler, proje tabanlı bir sorunu denetleyerek ve yöneterek öğrenirler. Bir vaka çalışması gibi gerçek yaşam durumunu uzun bir süre araştırmaları gerekir.  

Bu öğrenme teorisi sayesinde yetişkinler diğer insanlarla önemli iletişim ve işbirliği becerileri öğrenirken, eleştirel düşünme ve problem çözme becerileri üzerinde de çalışırlar.  

Bu teori, öğrencilerin gerçek hayatta becerilerini uygulamak için ihtiyaç duyacakları şeyleri taklit etmek amacıyla gerçek dünyadan, karmaşık bir meydan okumayı teşvik etmek için özgün ve ilgi çekici senaryolar kullanır.  

6. Eylem öğrenme teorisi

Eylem öğrenme teorisi, yukarıdaki tüm teorilerin bir kombinasyonu gibidir; bu teori, öğrencilerin bilgi toplayarak ve bir grup ortamında başkalarıyla işbirliği yaparak bir soruna veya senaryoya çözüm bulmalarına olanak tanır. 

İş simülasyonları, öğrencilerin bir problemi çözmek için birden fazla yönetim rolü üstlenmelerinin beklendiği eylem öğrenme teorisinin bir örneğidir.  

Yetişkinlerin eylemlerinin sonuçlarını yansıtmaları ve baskı altında deneyimlerden ders çıkarmaları beklenir. Bu öğrenme teorisi bilgi boşluklarını doldurmayı ve önemli ekip kurma becerileri oluşturmayı amaçlamaktadır. 

7. İşbirlikli öğrenme teorisi

Bu öğrenme modeli, öğrencilerin grup öğrenimi yoluyla bilgilerini genişletmelerini sağlamayı amaçlar. İşbirlikçi öğrenme teorisi, daha üst düzey düşünme, sözlü iletişim, öz yönetim ve liderlik becerilerini geliştiren akranlar arası öğrenmeyi içerir. 

Yetişkin öğrenimi, çocukken öğrenmekten daha bağımsız olsa da, yetişkinlerin bir grupta öğrenmekten faydalanabileceği birçok farklı senaryo vardır. Bu, yetişkinlerin grup projeleri için bir araya getirilebileceği iş yerlerinde özellikle geçerlidir.  

İşbirlikçi öğrenme teorisi, kavramsal sorunları çözmek için uyumlu bir şekilde çalışan yetişkinlere destek olur. Bu teori, çevrimiçi öğrenmeye de uygulanabilir ve insanların sanal olarak bağlantılar kurmasına yardımcı olur.

Yetişkin öğrencilerin katılımı nasıl sağlanır?

Artık yetişkinlerin nasıl öğrendiğini anladığınıza göre, onlar için uygun öğrenme deneyimleri yaratmaya yönelik bazı ipuçları şunlardır: 

• İnsanları heyecanlandıran ve katılmaya istekli hale getiren olumlu bir öğrenme ortamı yaratın — unutmayın ki kimse yetişkinleri okula veya derslere katılmaya zorlamıyor. Yetişkin öğrencileri dahil etmek her yaştan öğrenciyle aynıdır — dersinizi olabildiğince ilgi çekici hale getirin. 
• Çalışılan şeyin pratik uygulamasını vurgulayın. Yetişkinler uygulamalı öğrenmeyi ve problem çözmeyi tercih ederler çünkü genellikle bu bilgiyi işlerine veya kişisel yaşamlarına hemen uygulamaları gerekir. 
• Öğrencilerin bilgileri hatırlamasını sağlamak için aktif katılımı teşvik edin. Kendi kendine yönlendirilen dersler için bile, öğrencilerinizin içinde bulunabilecekleri her türlü öğrenme ortamına dahil olmalarını sağlayacak bir yol olduğundan emin olun.
• Öğrenme çıktıları için değerlendirmeler sağlayın. Bu, herkesin yolda olduğundan ve materyali anladığından emin olmanın en iyi yoludur. Değerlendirmeler ayrıca yetişkinlerin geçmiş yaşam deneyimlerinden daha önce ne bildiklerini ölçmenin iyi bir yoludur.

Çevrimiçi bir içerik oluşturucu olarak yetişkin öğrenme teorilerini nasıl uygulayabilirsiniz? 

Bir yaratıcı eğitimci olarak, sosyal paylaşımlardan e-kitaplara ve kurslara kadar içeriklerinizin çoğu öncelikli olarak yetişkin bir kitleye yöneliktir. Yetişkin öğrenme teorileri hakkındaki bilginiz size şu konularda yardımcı olacaktır: 

1. Hedeflenen pazarlama mesajlarını hazırlayın 

Yetişkin öğrenme teorisi, yetişkinlerin öğrenme materyalinin kişisel veya profesyonel yaşamlarına doğrudan faydasını gördüklerinde öğrenmeye daha fazla motive olduklarını savunur. Bu içgörü, onların dikkatini çeken alakalı pazarlama mesajları oluşturmanıza yardımcı olabilir. 

Diyelim ki yeni bir kurs satıyorsunuz. Kurs içeriğinden veya onu öğretmek için neden en nitelikli olduğunuzdan bahsetmek yerine, hedef kitlenize sağladığı faydalardan bahsedin. Kursun sonunda hayatlarının nasıl farklı ve daha iyi olacağına dair bir resim çizin. Örneğin: 

İkinci seçenek, öğrencinin sosyal medya becerilerini geliştirme hedefini ele alır ve öğrencinin başarısını görselleştirmesine yardımcı olarak öğrenme motivasyonunu artırır. 

2. Doğru ders formatını seçin

Yetişkin öğrenme teorisi, yetişkinlerin öğrenme deneyimleri üzerinde tam kontrole sahip olmayı tercih ettiğini açıklar. Bu, en iyi öğrenme deneyimlerini sunmak için kurslarınızı nasıl yapılandıracağınız konusunda bilgi sağlayabilir. 

Örneğin, sıkı programlara sahip eğitmen liderliğindeki dersler yerine, katılımcıların kendi zamanlarında çalışmalarına olanak tanıyan kendi hızlarında ilerleyen dersler sunabilirsiniz. Öğrenciler ders materyallerini kendi başlarına inceleyebilir ve etkileşimli, uygulamalı etkinlikler için canlı dersleri kullanabilirler.

Ayrıca, sadece ders süresince öğrendiklerini test etmek yerine, mevcut bilgi ve deneyimlerinden yararlanmalarını gerektiren etkileşimli sınavlar da ekleyebilirsiniz. 

3. Destekleyici bir öğrenme ortamı yaratın 

Yetişkin öğrenme teorisi, öğrenme stilleri, ihtiyaçları ve deneyimlerindeki bireysel farklılıklara hitap eden bir ortam yaratmanıza yardımcı olur. Örneğin, yalnızca yazılı içerik sunmak yerine, aynı anda birden fazla öğrenme tercihine uyum sağlamak için birden fazla formatta (videolar, ses, etkileşimli etkinlikler) içerik oluşturabilirsiniz. 

Ayrıca farklı zamanlarda öğrenme seçenekleri veya farklı programlara ve taahhütlere uyum sağlamak için modülleri tamamlama sırasını seçme olanağı da sağlayabilirsiniz. Bu şekilde, kimse geride kalmaz. 

Yetişkin öğrenme teorisinin eleştirileri ve zorlukları 

Yetişkin öğrenme teorisinin eleştirmenleri, yetişkinlerin öğrenme biçimlerinin çeşitliliğini aşırı basitleştirebileceğini savunuyor. Başka bir deyişle, öğrenme davranışlarının büyük ölçüde birey tarafından belirlendiğini kabul etmek yerine yetişkinleri bir kutuya koyuyor. 

Örneğin, bazı yetişkinler yeni becerileri eğlenmek için öğrenirler, bir hayat problemini çözmeye çalıştıkları için değil. Ayrıca, bazı yetişkinler eğitmen liderliğindeki eğitimden faydalanır ve kendi kendine yönlendirilen ortamlarda öğrenmekte zorluk çekebilirler. 

Sonuç olarak, yetişkin öğrenme teorileri, iddialarını doğrulamak ve çeşitli öğrenme bağlamlarında uygulanabilirliğini artırmak için daha fazla deneysel araştırmadan faydalanabilir.

Öğrencilere harika deneyimler sunmaya odaklanın

Yetişkinler ve çocuklar farklı şekilde öğrenebilirler. Ancak bir şey sabittir: ikisi de harika öğrenme deneyimleri ister. Bu beklentiyi karşılamak için, öğrencilerinizin ne aradığını anlamanız ve bu beklentileri karşılayan deneyimleri kasıtlı olarak tasarlamanız gerekir. 

Yetişkin öğrencilerle birlikteyseniz, büyük öğrencileriniz için en iyi olanı bulana kadar farklı yetişkin öğrenme teorilerini ve yaklaşımlarını denemenizin sorun olmadığını unutmayın. 

Yetişkinlerin çok özerk olduğunu ve bir yetişkin öğrenci için işe yarayanın bir diğeri için işe yaramayabileceğini unutmayın. Deney yapın ve öğrencilerinizi öğrenme sürecine dahil edin ve geri bildirime göre öğretim stilinizi geliştirin. Unutulmaz deneyimler böyle sunulur! 

Yetişkin öğrenme teorisi SSS

Yetişkin öğrenme teorileri ve çerçeveleri hakkında sık sorulan soruların yanıtlarını bulun. 

1. Yetişkin öğrenme teorisinin beş temel ilkesi nelerdir? 

Yetişkin öğrenme kuramının beş ilkesi, aynı zamanda andragojinin temelleri olarak da bilinir, şunlardır:

• Benlik kavramı : Yetişkinler özerktir, kendi kendilerini yönetirler ve kendi kararlarının sorumluluğunu alma ihtiyacı hissederler.
• Deneyim : Yetişkinler yaşam deneyimlerini ve bilgilerini öğrenme deneyimlerine getirirler.
• Öğrenmeye hazır olma : Yetişkinler, gerçek yaşam durumlarında hemen uygulayabilecekleri şeyleri öğrenmeye hazırdırlar.
• Öğrenmeye yönelim : Yetişkinler öğrenme yönelimlerinde görev veya problem merkezlidirler.
• Motivasyon : Yetişkinler içsel olarak motive olurlar.

2. Yetişkin öğrenme kuramına göre yetişkinler nasıl öğrenmeyi tercih ediyorlar?

Yetişkinler kendi kendilerine öğrenmeyi tercih ederler, yeni bilgileri yorumlamak için geçmiş bilgi ve deneyimlerini kullanırlar ve kendilerine nasıl fayda sağlayacağına bağlı olarak tükettikleri bilgiler konusunda daha seçicidirler.

3. Yetişkin öğrenme teorisini kim ortaya attı? 

Andragoji kavramını popülerleştiren kişi olarak genellikle Malcolm Knowles anılır, ancak terimin ve ilkelerinin çoğunun kökeni daha eskilere dayanır. 

4. Yetişkin öğrenme teorisi geleneksel (pedagojik) öğrenmeden nasıl farklıdır?

Pedagoji, çoğunlukla bağımlı öğrenenleri içeren çocuk öğrenmesine odaklanırken, andragoji yetişkinlere uygun, öz-yönetimli öğrenmeye ve pratik, deneyime dayalı yaklaşımlara odaklanır.

5. Yetişkin öğrenciler hangi zorluklarla karşılaşıyor?

Yetişkin öğrenciler sıklıkla eğitimle iş ve aile sorumluluklarını dengeleme, geçmişteki olumsuz eğitim deneyimlerinin üstesinden gelme ve yeni teknolojilere ve metodolojilere uyum sağlama konusunda zorluk yaşarlar.

Kaynak: www.thinkific.com